Thuis.

In de lege, stille kamers 
van een te groot maar warm huis 
waar de regels zijn vervallen 
laat ik mijn muur gaan, voel me thuis.

En straks ga ik daar naar buiten 
ken geen mens hier, geen gezicht 
zal ik zeggen, wat ik echt voel? 
maak ik dan van donker licht?

Want ik hou niet, van de normen
Waar ik steeds mijn hoofd aan stoot
niet van doen alsof, of beter 
we zijn allemaal net zo groot. 

Ik heb wat dolken in mijn rug nog 
en een rugzak vol met leed 
Maar ook vreugde en de liefde 
t maakt niet uit meer wat je deed. 

Ik ga leven, kom je leven?
desnoods ga ik op mijn bek 
laat de hokjes en de normen 
ik ben dan toch liever gek.

Wat doe jij graag? mag je jij zijn? 
of wordt je graag geaccepteerd? 
ben je liever echt onzichtbaar
slechts doen wat je hebt geleerd? 

Kan je voelen wat er echt leeft 
in de kamers van je hart
diepste pijn en grootste vreugde 
zo diep dat het je verwart? 

In de lege, lieve kamers, 
van ons knus en warm huis 
staat de thee al voor je klaar,
muur omlaag en voel je thuis. 

 © 2019 Naomade